De afgelopen weken (…zeg maar maanden) ben ik hard bezig geweest met mijn nieuwe website. Ik vond het nogal een zware bevalling. Ik moest immers goed naar mijzelf kijken en nadenken over wie ik ook al weer (expres) ben en wil zijn en wat ik wil laten zien. En tjaa, omdat ik anderen motiveer en inspireer om zichzelf te laten zien, “moet” ik natuurlijk zelf ook met mijn billen bloot….
En dat is dan ook precies hoe het nu voelt: met mijn nieuwe website voel ik me weer helemaal bloot. Net alsof ik opnieuw begin en alsof mijn woorden nu nog harder de wereld ingeslingerd worden. Mijn vorige website was al weer een paar jaar oud en niet meer representatief voor mij. Als professional ben ik gegroeid en mijn website groeide op een hele andere manier uit zijn voegen.
Eigenlijk was ik me al drie jaar lekker veilig aan het verstoppen achter die nogal gedateerde en statische website. Ook al ben ik verder behoorlijk zichtbaar op social media en “irl” op events en netwerken, ik vind het toch hartstikke spannend dat mijn blogs bijv. nu echt prominent op mijn bedrijfswebsite staan. Voorheen was dat nog losgekoppeld waardoor ik voor mijn gevoel twee platforms had en kon vluchten naar het één of het ander. Maar vluchten dat kan nu niet meer…
Kwetsbaarheid
Sterker nog, als ik nu dus een blog schrijf over “bloot” zijn, wat denkt Google daar wel niet van dan en wat doet dat met mijn online imago? Is dat wel professioneel? Snappen mensen (screw Google!) wel wat ik bedoel als ik dit schrijf. Bovendien, de website is ook nog niet helemaal af, sommige links werken nog niet, ik wil nog wat schrappen of toevoegen hier en daar en zijn de belangrijkste pagina’s eigenlijk wel genoeg zichtbaar? De onbevangenheid die ik meestal heb, voelt daarom nu even als een kwetsbaarheid….
Mijn motto “Ontdek wie je bent en wees het dan expres” blijft voor mij de kern van alles wat ik doe en uit. En steeds opnieuw ontdek ook ik weer iets nieuws…
Kracht
Het zijn vaak precies die dingen of kwetsbaarheden die mensen willen “wegpoetsen” uit hun levensverhaal, loopbaan of cv, die juist de grote kracht blijken te zijn. Geen gat in je cv of een gemaakte fout: maar een moment waar je van hebt geleerd. Een moment dat je om hulp of advies hebt durven vragen en het lef hebt gehad dat te accepteren! Dat je heeft gemaakt tot wie je nu bent.
Dit mooie thema waar ik al jaren mee bezig ben, is de laatste tijd erg “hip & happening” dankzij de Amerikaanse onderzoeker, spreker en schrijver Brené Brown. Zelfs mijn beroepsvereniging Noloc besteedt er binnenkort aandacht aan in een regiobijeenkomst. En dat is goed, want ik wil de wereld veranderen en dat kan ik natuurlijk niet alleen.
En daardoor word ik zelf ook weer met mijn neus op de feiten gedrukt, namelijk dat het goed is zoals het is. Dat perfectie saai is en niet raakt en dat je altijd weer kunt groeien!
Selfacceptance by Chloe Price Buttonheart
Dus vandaar dat ik me vandaag een beetje bloot geef en ervaar wat iedereen -ja, iedereen- voelt: “wat zullen ze van me vinden?” Terwijl ik inmiddels dondersgoed weet, dat de kracht van expres jezelf zijn vooral zit in zelfwaardering: ik vind mijzelf leuk en goed genoeg….
Hoe zit dat bij jou? Ik help jou natuurlijk graag dat zelf ook te ontdekken!
♦ Durf jij jezelf te laten zien?
♦ Wat waardeer jij vooral in jezelf?
♦ Hoe kun je dit zichtbaar maken?
♦ Wat zou dat jou opleveren?
PS: als ik mezelf wil laten zien, moet ik natuurlijk ook nog een foto van mijzelf op deze pagina toevoegen, actiepuntje!! Datzelfde geldt voor een gezicht bij deze reactie…